Element gaźnika, którym przepływa powietrze zasysane przez silnik. W tym elemencie umieszczona jest zwężka, w której wzrost prędkości przepływu powietrza powoduje powstanie podciśnienia. To z kolei powoduje wypływ paliwa z rozpylacza gaźnika, który jest umieszczony w najwęższym miejscu gardzieli. Ilość paliwa wypływającego z rozpylacza zależy od wielkości podciśnienia i wydajności dyszy paliwa.

Urządzenie służące do wytwarzania mieszanki paliwowo-powietrznej w starszych samochodowych silnikach spalinowych o zapłonie iskrowym (benzynowych). Konstrukcja gaźników była doskonalona niemal przez sto lat rozwoju silników spalinowych i stawała się coraz bardziej skomplikowana. Wprowadzenie wysokich wymagań ekologicznych w zakresie emisji szkodliwych składników spalin spowodowało wycofanie gaźników, gdyż nie były one w stanie zapewnić odpowiedniego składu mieszanki. W latach 90-tych XX wieku gaźniki zostały zastąpione przez układy wtrysku benzyny

Potoczne określenie gaźnika zawierającego dwa przeloty w jednym korpusie. Przepustnica drugiego otwierana jest przy większych obciążeniach silnika i sterowana może być mechanicznie lub podciśnieniowo.

Potoczne określenie gaźnika charakteryzującego sie jednym kanałem powietrznym (tzw. gardzielą lub przelotem) ze zwężką oraz przepustnicą.

Potoczne określenie gaźnika dolnossącego, w którym powietrze jest zasysane do silnika pionowym przelotem, czyli przepływa w kierunku od góry do dołu, co ułatwia opadanie kropelek ciekłego paliwa. Zmiana kierunku przepływu na wejściu do kolektora zwiększa opory ssania, a stosunkowo duża wysokość gaźnika utrudnia zabudowę w komorze silnika.

Potoczne określenie gaźnika bocznossącego, w którym zasysane powietrze przepływa poziomym przelotem wprost do kolektora (bez zmiany kierunku). Takie rozwiązanie generuje niewielkie opory ssania i tym samym powoduje największe napełnienie cylindrów. Dodatkową zaletą jest mniejsza wysokość gaźnika, co ułatwia zabudowę w komorze silnika.

(ang. Gasolne Direct Injection) - bezpośredni wtrysk benzyny. Nazwa wysokociśnieniowego systemu zasilania silnika o zapłonie iskrowym opracowanego przez japońską firmę Mitsubishi. Pierwszym samochodem seryjnym wyposażonym w taki system zasilania był model Carisma (1997 r).

Głowica stanowi zamknięcie cylindrów od góry. Po jej założeniu nad tłokami silnika powstają komory spalania. Głowice wykonywane są jako skomplikowane odlewy z żeliwa lub ze stopów aluminium. Mocowane są śrubami do kadłuba silnika a szczelność połączenia zapewnia specjalna uszczelka podgłowicowa.

Górne martwe położenie GMP jest to punkt, w którym tłok silnika znajduje się najbliżej głowicy, a jest najbardziej oddalony od wału korbowego. W położeniu tym tłok, korbowód i oś wału korbowego leżą w jednej linii.

Górne martwe położenie GMP jest to punkt, w którym tłok silnika znajduje się najbliżej głowicy, a jest najbardziej oddalony od wału korbowego. W położeniu tym tłok, korbowód i oś wału korbowego leżą w jednej linii.

(ang. Gasoline Particle Filter) - filtr cząstek stałych dla silników o zapłonie iskrowym. Nowoczesne silniki benzynowe również potrzebują filtrów cząstek stałych, aby spełnić obowiązujących wymogi norm ekologicznych. Pierwsze filtry GPF wprowadzono w 2017 roku. Zasada ich działania jest analogiczna jak DPF.

Z angielskiego ażurowa osłona chłodnicy silnika, która w niedługim czasie po jej zastosowaniu zaczęła pełnić również funkcję ozdobną. Wiele firm samochodowych stosowało jednolity wzór atrapy (z czasem nieznacznie modyfikowany), dla swoich wyrobów co powodowało łatwą identyfikację producenta np. Mercedes Benz, Rolls-Royce.

(ang. Grand Tourisme) - Wielka Turystyka. Skrótowe oznaczenie pełnowartościowego samochodu sportowego stosowane zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i we Włoszech (Gran Turismo). Dawniej (w latach 50- i 60-tych) stosowano go tylko do określenia takich pojazdów jak Aston Martin czy Ferrari, lecz obecnie używany jest także jako dodatkowe oznaczanie usportowionego modelu w danej rodzinie pojazdów np. Fiat Punto GT.

Anglojęzyczne określenie specyficznej konstrukcji bocznych drzwi samochodu osobowego. Zastosowano je po raz pierwszy w samochodzie wyścigowym Mercedes Benz 300 SL (w 1952 roku), a następnie w drogowej wersji tego pojazdu (w 1954 roku). Drzwi tego typu otwierane są do góry, wraz z częścią dachu.

(ang. Gross Vehicle Weight) - dopuszczalna całkowita masa pojazdu - pod pojęciem masa całkowita dopuszczalna należy rozumieć masę kompletnego pojazdu z fabrycznym wyposażeniem i z wszystkimi płynami eksploatacyjnymi w ilościach nominalnych (nie mniej niż 90%) wraz z masą kierowcy i dopuszczalnym przez producenta obciążeniem (pasażerowie i bagaż). Wielkość tej masy jest dla danego pojazdu wartością maksymalną (podawaną w kilogramach), która nie powinna być przekroczona.