(ang. On Board Diagnosis) - ogólne określenie systemu samoczynnego diagnozowania elementów i zespołów pojazdu odpowiedzialnych za ograniczenie emisji szkodliwych składników spalin.

Obieg pracy tłokowego silnika spalinowego to rzeczywisty pełny cykl procesów fizyko-chemicznych zachodzących w przestrzeni roboczej cylindra. Głównymi procesami każdego cyklu są: napełnianie cylindra (ssanie), sprężanie, spalanie (praca) oraz opróżnianie cylindra (wydech). Procesy te powtarzają się w tej samej kolejnoąci. W zależności od liczby kolejnych suwów tłoka wykonanych podczas pełnego cyklu pracy silniki dzielą się na dwusuwowe i czterosuwowe.

Terminem pojemność (objętość) skokowa określa się objętość przestrzeni cylindra, zawartej między skrajnymi położeniami tłoka w tym cylindrze (czyli między zewnętrznym a wewnętrznym zwrotnym położeniem). W silnikach wielocylindrowych jest to suma pojemności skokowej wszystkich cylindrów. Pojemność skokowa jest więc podstawową miarą wielkości silnika tłokowego i dla silników samochodów osobowych podawana jest zwykle w cm3.

Ogniwo paliwowe zostało odkryte przez angielskiego fizyka Williama Grove w 1839 roku Podczas reakcji syntezy wodoru z tlenem powstaje woda oraz niewielka ilość energii elektrycznej i ciepło. Proces ten jest odwracalny, bowiem podczas elektrolizy woda rozkłada się na wodór i tlen. Zastaw ogniw paliwowych stanowi rodzaj elektrowni pokładowej, która do swojej pracy potrzebuje wodoru i tlenu. Średnia sprawność przemiany energii chemicznej w elektryczną wynosi 60%, jest więc około dwa razy wyższa niż sprawność silnika spalinowego. W czasie pracy ogniwa nie powstają żadne szkodliwe substancje, wydziela się jedynie para wodna. Wiele firm samochodowych (i nie tylko) intensywnie pracuje nad ich rozwojem i przystosowaniem do napędu samochodów.

(ang. Over Head Camshaft) - nazwa rozwiązania układu rozrządu w górnozaworowym silniku czterosuwowym oznaczająca, że w głowicy (a dokładnie tuż nad nią) tegoż silnika znajduje się jeden wałek rozrządu. Krzywki umieszczone na tym wałku mogą bezpośrednio sterować otwarciem zarówno zaworów dolotowych (ssących) jak i wylotowych (wydechowych). W takim rozwiązaniu zbędne są elementy pośredniczące w przeniesieniu tego ruchu.

(ang. Over Head Valves) - nazwa rozwiązania układu rozrządu w górnozaworowym silniku czterosuwowym oznaczająca, że w kadłubie tegoż silnika znajduje się jeden wałek rozrządu. Zawory otwierane są przez odpowiednie krzywki wału rozrządu za pośrednictwem dodatkowych elementów takich jak: popychacze, drążki popychaczy i dźwigienki.

Potoczne określenie rodzaju paliwa stosowanego do zasilania silników o zapłonie samoczynnym. Paliwo to jest mieszaniną węglowodorów, a uzyskuje się je z ropy naftowej poprzez jej rafinację. Podstawowym parametrem określającym skłonność tego paliwa do samozapłonów jest liczba cetanowa LC.

(ang. nadwozie jednobryłowe) - Nadwozie samochodu ukształtowane w taki sposób, że trzy podstawowe segmenty funkcjonalne czyli przestrzeń osobowa, komora silnika i przestrzeń bagażowa tworzą jedną bryłę geometryczną. Taką formę nadwozia stosuje się w niektórych mniejszych samochodach (kategorii A,B), pojazdach sportowych i wielofunkcyjnych.

marka samochodów - zobacz Katalog samochodów seryjnych - Opel

Ogólna nazwa podstawowej części koła jezdnego stykającego się bezpośrednio z drogą i przenoszącej siły wzdłużne, poprzeczne i pionowe. Wnętrze opony wypełnione jest powietrzem pod odpowiednim ciśnieniem. Współczesne opony mają zróżnicowaną budowę części nośnej i bieżnika oraz skład mieszanki gumowej w zależności od przeznaczenia.

Opona bezdętkowa, to specyficzny rodzaj opony w której za utrzymanie odpowiedniego ciśnienia odpowiedzialna jest sama opona. Szczelność pomiędzy oponą a obręczą zapewnia odpowiednio wzmocniona stopka opony. Zaworek do pompowania jest szczelnie przymocowany do obręczy. Oponę bezdętkową oznacza się angielskim słowem Tubeless umieszczonym na boku opony.

Anglojęzyczne ogólne określenie opon pozwalających na dalszą jazdę po przebiciu ogumienia. Opony tego rodzaju wymagają zwykle innych obręczy oraz specjalnego układu pomiaru ciśnienia powietrza w każdym kole. Prędkość jazdy po przebiciu takiej opony jest zwykle ograniczona do 80 km/h, a dystans do około 100 km. Stosowane są dwa rodzaje takich opon; tzw. samonośne oraz z dodatkowym pierścieniem wspierającym.

Określenie opon, w których boki zostały odpowiednio wzmocnione od wewnętrznej strony. Taka zmiana konstrukcji umożliwia utrzymanie masy pojazdu oraz zachowanie kształtu opony przez pewien czas. Takie rozwiązanie ma większość opon typu Run Flat stosowanych obecnie w samochodach osobowych.

Pierścień wspierający wykonany jest z np. twardej gumy lub tworzywa poliuretanowego. Przy utracie ciśnienia powietrza masa samochodu będzie opierać się na tym pierścieniu. Ten rodzaj opony jest używany szczególnie w pojazdach wojskowych i rządowych.

Ogólna nazwa opony o budowie przystosowanej do eksploatacji w warunkach zimowych. Do produkcji tych opon stosowana jest mieszanka gumowa, która nie twardnieje w obniżonych temperaturach (poniżej 7-8 C) i przez to zapewnia dobrą elastyczność i przyczepność. Rzeźba bieżnika wyróżnia się ostrymi krawędziami klocków, dużą liczbą szczelin (lamelek) oraz szerszymi rowkami do odprowadzania wody lub błota pośniegowego.

Nazwa części nośnej opony tworzonej przez kilka warstw gumowanych nici kordowych. W zależności od sposobu ich ułożenia opony dzielą się na krzyżowe, opasane i promieniowe.

(ang. nadbieg) - dodatkowe przełożenie (o wartości poniżej 1 np. 0,85) w układzie napędowym pojazdu umożliwiające bardziej ekonomiczną jazdę z dużą prędkością w dobrych warunkach drogowych. W starszych samochodach z klasycznym układem napędowym nadbieg montowano w postaci dodatkowego mechanizmu za skrzynią przekładniową. W pojazdach współczesnych stanowi on integralną część skrzyni biegów. W skrzyniach o liczbie biegów od 4 do 6 coraz częściej stosuje się dwa, a nawet trzy takie przełożenia.