Na genewskim Salonie Samochodowym w 2000 roku zaprezentowana została druga generacja samochodów Almera. Była to całkowicie nowa konstrukcja. Nadwozie powstało na nowej płycie podłogowej (opracowanej wspólnie z firmą Renault) i różniło się od poprzedniego nie tylko pod względem stylistycznym, ale także wymiarowym. Dwubryłowe nadwozia trzy- i pięciodrzwiowe otrzymały bardziej wyrazistą i agresywną stylizację. Dotychczasowa gama silników została wycofana. Wprowadzono dwie nowe benzynowe jednostki napędowe (rodziny QG) o pojemności skokowej 1,5 lub 1,8 dm3 oraz turbodoładowany silnik Diesla o pojemności 2,2 dm3.

Od marca 2000 roku dostępna była także trzecia, czterodrzwiowa wersja Almery II. Wydłużone trzybryłowe nadwozie miało harmonijną sylwetkę.

W oparciu o płytę podłogową nowej Almery opracowano także kompaktowy samochód wielofunkcyjny (MPV). Produkcja tego ciekawego pojazdu o nazwie Tino została uruchomiona w hiszpańskich zakładach Nissana w 2000 roku. Nadwozie tego pięcioosobowego pojazdu wyróżniało się funkcjonalnymi rozwiązaniami wnętrza. Do napędu modelu Almera Tino stosowane są silniki benzynowe o pojemnościach 1,8 i 2,0 dm3 oraz turbodoładowany silnik Diesla o pojemności 2,2 dm3.

Jesienią 2002 roku przeprowadzono modernizację typu face-lifting. Niewielkim zmianom uległa przednia i tylna część pojazdu (zderzaki i lampy) oraz wystrój wnętrza. Równocześnie silnik o pojemności 1,5 dm3 został zmodernizowany w kierunku poprawy osiągów. Zmodyfikowano także zawieszenie kół jezdnych.

Początkiem 2003 roku gamę jednostej napędowych powiększono o ekonomiczny silnik Diesla o pojemności 1,5 dm3, dostarczany przez firmę Renault. Kilka miesięcy później zmodyfikowano większy silnik Diesla, który od tego czasu był dostępny w dwóch wersjach.

Produkcję samochodów Almera drugiej generacji zakończono w 2005 roku.