Ozdobą stoiska Nissana na Salonie Samochodowym w Genewie w 2001 roku był model studialny o nazwie Chappo. Pojazd został opracowany w Centrum Technicznym Nissana w Japonii i stanowił próbę realizacji idei mobilnego domowego zacisza. Twórcy tego pojazdu zakładali, że już w niedalekiej przyszłości nabywcy samochodów, zwłaszcza ci młodsi, będą oczekiwali od nich znacznie więcej niż tylko środka transportu.

Chappo oferował komfort porównywalny z domowym pokojem wyposażonym w szereg urządzeń "socjalnych" uprzyjemniających życie, z którego można korzystać w zróżnicowanym otoczeniu parku, ogrodu, nad morzem czy w górach. Walory użytkowe wnętrza miały silny wpływ na zewnętrzną formę pojazdu. Dwubryłowe nadwozie miał kanciastą, niemal geometryczną sylwetkę o pionowych ścianach bocznych i tylnej, w której dominowały linie proste, kwadraty, prostokąty i regularne półkola. Każda z przednich lamp składa się z 16 kwadratowych soczewek "zasilanych" światłowodami i okrytych przezroczystymi osłonami. Uwagę zwracała asymetria nadwozia widoczna na jego bokach i dachu. Drzwi od strony kierowcy miały tradycyjne położenie i sposób otwierania, natomiast drzwi po przeciwnej stronie były szersze i bardziej przesunięte do tyłu, a otworzyć je można było na dwa sposoby. Zawiasy i klamki umieszczono przy obu pionowych krawędziach, co umożliwiało ich otwarcie zarówno w sposób normalny jak i "pod wiatr" - oczywiście podczas postoju samochodu. Podczas ruchu klamki następowało elektroniczne odblokowanie zamka i zawiasów po odpowiedniej stronie. Ułatwiało to wejście do saloniku, w którym były tylko trzy fotele, w układzie przypominającym literę L. Zarys tej samej litery ma szklana część dachu nad fotelami. Brak fotela obok kierowcy daje możliwość innego wykorzystania tej przestrzeni. Każdy z foteli miał nieco inną budowę. Tylny prawy fotel był przesuwny na dwóch prowadnicach w płaskiej podłodze i mógł być ustawiony prawie obok kierowcy. Fotel kierowcy z rozkładanym niemal do poziomu oparciem umożliwiał odpoczynek w pozycji leżącej (przewidziano nawet zasłonę okien po tej stronie). Można go także obrócić o 900 lub 1800. W lepszym wykorzystaniu przestrzeni wnętrza pomagało dosunięcie kierownicy do tablicy rozdzielczej. W wewnętrznym poszyciu prawych drzwi umieszczono składany stolik (z wysuwanymi uchwytami na napoje). Tu można było m.in. położyć klawiaturę komputera i grać lub pracować obserwując obraz na ciekłokrystalicznym ekranie o przekątnej 15", opuszczanym jak daszek przeciwsłoneczny z gniazda w wewnętrznym poszyciu dachu, obok miejsca kierowcy.

Nie ujawniono szczegółów budowy zespołów napędowych i podwoziowych tego modelu.