Model o nazwie Beretta debiutował na rynku w USA w 1987 roku. Samochód był pochodnym od modelu Corsica. Wykorzystano tę samą płytę podłogową, zespoły napędowe oraz zespoły podwoziowe.

Trzybryłowe nadwozi typu coupe miało układ dwudrzwiowy, a jego stylistyka nawiązywała do modeli europejskich. Charakterystycznym szczegółem było zabudowanie klamki zewnętrznej w środkowym słupku nadwozia. Przednia i tylna część nadwozia miała nieco inną formę niż w modelu Corsica.

Początkowo do napędu stosowano benzynowy czterocylindrowy silnik o pojemności skokowej 2,0 dm3 lub alternatywnie silnik w układzie V6 o pojemności 2,8 dm3. Obie jednostki mogły współpracować z pięciobiegowymi mechanicznymi lub trzybiegowymi automatycznymi skrzyniami przekładniowymi. Zespoły napędowe zabudowane były poprzecznie z przodu pojazdu i przekazywały napęd na koła przednie.

W 1990 roku zmieniono gamę silników. Dotychczasowe silniki zastąpiono nieco większymi jednostkami o pojemności wynoszącej odpowiednio 2,2 i 3,1 dm3.

W tym samym roku trafiła na rynek usportowiona wersja Beretty oznaczona symbolem GTZ. Pojazd ten wyposażono w 16 - zaworowy silnik o pojemności skokowej 2,3 dm3 oraz większe koła jezdne oraz spoilery. W następnym roku zmodernizowano wnętrze pojazdu.

Niektóre wersje modelu Beretta eksportowano m. in. na rynki europejskie.

W 1994 roku model GTZ zastał zastąpiony nieco „łagodniejszym” pojazdem noszącym dodatkowę nazwę Z26. Był on wyposażony we wzmocniony silnik w układzie V6 o pojemności 3,1 dm3.

Produkcje modelu Beretta zakończono w 1996 roku, ale bezpośredniego następcy nie przygotowano.