Początkowo oferowano jedynie trzydrzwiowe nadwozie typu hatch-back, które miało silnie pochyloną ścianę tylną, jak w typowym coupe. Elegancką sylwetkę psuły nieco potężne zderzaki, ale takie rozwiązanie wymusiły amerykańskie przepisy bezpieczeństwa.

Do napędu pojazdu zastosowano nowoczesny silnik czterocylindrowy o pojemności skokowej 1,6 dm3. Był to silnik typu CVCC z trzema zaworami w każdym cylindrze, charakteryzujący się niską emisją szkodliwych składników spalin. Zespół napędowy umieszczono poprzecznie z przodu, a napęd na koła przednie przenoszony był poprzez mechaniczne skrzynki przekładniowe o czterech lub pięciu biegach. Nieco później zastosowano dwubiegową skrzynię automatyczną.

W październiku następnego roku trafiła na rynek wersja z nadwoziem trzybryłowym o zwiększonej długości. W 1979 roku przeprowadzono modernizację pojazdów, która objęła zarówno nadwozie (face-lifting) jak i silnik 1,6 dm3. Równocześnie wprowadzono do produkcji drugi silnik o pojemności 1,75 dm3 i automatyczną skrzynię o trzech biegach.

Zakończenie produkcji pojazdów tej generacji nastąpiło w 1981 roku.