Samochody Pajero pierwszej generacji debiut rynkowy miały w maju 1982 roku i charakteryzowały się klasyczną konstrukcję opartą na ramie podłużnicowej. Początkowo produkowano je z tylko pięciomiejscowym, trzydrzwiowym nadwoziem typu kombi. Do napędu wersji japońskiej zastosowano czterocylindrowy silnik benzynowy o pojemności skokowej 2,0 dm3, natomiast bazowa wersja eksportowa otrzymała silnik o pojemności 2,6 dm3. Już w następnym roku ofertę rozszerzono o wersję otwartą o nazwie Canvas oraz o znacznie wydłużone nadwozie kombi w układzie pięciodrzwiowym, zapewniające wygodne warunki podróżowania. W tym samym czasie do obu wersji wprowadzono także turbodoładowany silnik Diesla o pojemności około 2,3 dm3.

We wszystkich wersjach napęd był przekazywany na oś tylną poprzez pięciobiegową mechaniczną lub trój- lub (od 1985 r) czterostopniową automatyczną skrzynię przekładniową. Poruszanie się w terenie ułatwiała możliwość okresowego dołączenia napędu osi przedniej oraz dwustopniowy reduktor.

W 1986 roku silnik Diesla otrzymał nieco większą pojemność skokową wynoszącą 2,5 dm3, ale jego moc nie uległa zmianie. W długiej wersji nadwoziowej dostępny był podwyższony dach.

Jesienią 1988 roku wprowadzono liczne zmiany w zespołach mechanicznych. do napędu krótkiej i długiej wersji Pajero zastosowano potężny silnik benzynowy w układzie V6, o pojemności 3,0 dm3, a silnik Diesla wyposażono w chłodnicę powietrza doładowującego (Intercooler), co wpłynęło na zwiększenie jego osiągów. W wydłużonej wersji nadwoziowej, w tylnym zawieszeniu zastosowano sprężyny śrubowe zamiast resorów. Nieco później zawieszenie to trafiło także do wersji krótkiej.

Zakończenie produkcji samochodów Pajero pierwszej generacji nastąpiło w 1991 roku.