(ang. Urban Driving Cycle) - miejski cykl jezdny, jako część składowa cyklu NEDC

(ang. Unit Injector) - pompowtryskiwacz, zwany również zespołem wtryskowym jest zintegrowanym we wspólnej obudowie wtryskiwaczem i jednosekcyjną pompą wtryskową. Takie rozwiązanie eliminuje całkowicie konieczność stosowania przewodów paliwowych wysokiego ciśnienia i ma pozytywny wpływ na cechy wtrysku. Brak przewodów umożliwia zastosowanie wyższego ciśnienia wtrysku (nawet do 2050 barów). Każdy cylinder silnika ZS jest wyposażony we własny pompowtryskiwacz, który jest napędzany przez wałek rozrządu. Wałek odpowiada za ciśnienie wtrysku, natomiast początkiem, czasem oraz dawką wtrysku reguluje zawór elektromagnetyczny sterowany elektronicznie. Pompowtryskiwacze są stosowane w najnowszych turbodoładowanych silnikach Diesla montowanych do pojazdów Volkswagen Group.

Ogólna nazwa układu chłodzenia silnika, w którym czynnikiem chłodzącym jest powietrze czerpane bezpośrednio z otoczenia. W samochodach stosuje się dmuchawy zwiększające intensywność nadmuchu powietrza na zewnętrzne, użebrowane powierzchnie kadłuba i głowicy silnika.

Ogólna nazwa układu chłodzenia silnika, w którym czynnikiem chłodzącym jest powietrze czerpane bezpośrednio z otoczenia. W samochodach stosuje się dmuchawy zwiększające intensywność nadmuchu powietrza na zewnętrzne, użebrowane powierzchnie kadłuba i głowicy silnika.

Ogólna nazwa zespołu elementów mających na celu odprowadzenie nadmiaru ciepła wywiązującego się podczas pracy silnika i utrzymanie jego optymalnej temperatury podczas pracy. We współczesnych samochodach rozpowszechnił się pośredni system chłodzenia silnika, lecz stosowny jest także system bezpośredni.

Taką nazwą określa się układ silnika wielocylindrowego, w którym cylindry są rozstawione po obu stronach wału korbowego, w jednej płaszczyźnie, zwykle poziomej. Osie przeciwległych cylindrów są równoległe i przesunięte względem siebie. Tłoki w poszczególnych cylindrach poprzez korbowody współpracują z oddzielnymi czopami korbowymi wału korbowego. Liczba cylindrów w silnikach tego rodzaju może wynosić 2, 4 lub 6. Zaletą układu przeciwsobnego jest mała wysokość silnika. Do określenia takiego układu cylindrów używana jest także nazwa boxer.

Nazwa określająca układ silnika wielocylindrowego, w którym cylindry są ustawione w jednym rzędzie. Liczba cylindrów współczesnych silników rzędowych może wynosić 2, 3, 4, 5 lub 6. Dawniej stosowano także silniki o 8 cylindrach. Płaszczyzna osi cylindrów w tych silnikach może być ustawiona pionowo, poziomo lub pochylona pod dowolnym kątem.

Nazwa określająca układ silnika wielocylindrowego, w którym cylindry są tak ustawione, że ich osie tworzą literę "V". Tłoki w tych dwóch cylindrach współpracują (poprzez korbowody) z jednym czopem korbowym wału korbowego silnika. Liczba cylindrów w widlastych silnikach samochodowych wynosi od 2 do 16. Cylindry poszczególnych par są równoległe do siebie i tworzą dwa skośne rzędy. Stosowane są różne kąty rozwarcia między dwoma rzędami cylindrów. Główną zaletą tych silników jest ich niewielka długość, przez co nadają się do poprzecznej zabudowy w samochodzie.

Układ hamulcowy samochodu ma za zadanie umożliwić zmniejszenie prędkości jazdy lub zatrzymanie pojazdu. Układ ten składa się z mechanizmu uruchamiającego oraz mechanizmów hamulcowych umieszczonych przy kołach jezdnych.

Ogólne określenie zespołu podwoziowego, w skład którego wchodzą elementy służące do przenoszenia na kadłub samochodu wszystkich sił powstających w czasie jazdy. Do tego układu zaliczane są koła jezdne, zawieszenia kół oraz rama (jeżeli jest stosowana) lub ramy pomocnicze.

Nazwa zespołu odpowiedzialnego za utrzymanie i umożliwianie kierowcy zmiany kierunku ruch pojazdu. Pod względem budowy składa się z dwóch mechanizmów: kierowniczego i zwrotniczego. Coraz częściej stosowane jest wspomaganie układu kierowniczego.

Ogólna nazwa rozwiązania, w którym samochód ma silnik umieszczony centralnie, a napęd przenoszony jest na koła tylne. W takim przypadku silnik znajduje się między osiami pojazdu, ale stosunkowo blisko osi tylnej. Ułożenie silnika może być wzdłużne (np. Lamborghini Diablo, Porsche Boxter) lub poprzeczne (np. MG MGF). Taki typ układu napędowego najlepiej nadaje się do dwuosobowego samochodu sportowego. Jego zaletą jest zapewnienie w miarę równomiernego rozkładu mas na obie osie samochodu i wynikającą z tego neutralną charakterystykę prowadzenia.

Symbolem P/P określono układ napędowy, w którym silnik jest umieszczony w przedniej części pojazdu a napędzane są koła osi przedniej. Silnik może być zabudowany wzdłużnie lub poprzecznie. Układ typu P/P został po raz pierwszy zastosowany już w latach 30-tych, a aktualnie jest stosowany w większości produkowanych samochodów. Pojazdy z takim układem napędowym mają możliwość bardziej racjonalnego rozwiązania podłogi i bagażnika. Zaletami takiego rozwiązania są również podsterowna charakterystyka i bezpieczeństwo prowadzenia pojazdu wynikające z dociążenia przedniej osi przez elementy układu napędowego.

Jedno z najstarszych rozwiązań układu napędowego samochodu. Charakteryzuje się wzdłużnym umieszczeniem silnika w przedniej części pojazdu i przekazywaniem napędu na tylną oś. Mimo pewnej utraty popularności jest nadal stosowany w niektórych pojazdach luksusowych np. BMW, Mercedes Benz czy Lexus.

Symbolem T/T określono układ napędowy, w którym silnik jest umieszczony w tylniej części pojazdu a napędzane są koła osi tylnej. Silnik może być zabudowany wzdłużnie lub poprzecznie. Rozwiązanie to powstało jeszcze w latach 30-tych, a najbardziej rozpowszechnione było w okresie lat 50-tych i 60-tych. Rozwiązanie to ma wiele wad, z których najważniejsze to: nadsterowna charekterystyka prowadzenia w wyniku przesunięcia środka masy do tyłu, niedociążenie przedniej osi, utrudnione chłodzenie silnika, ograniczone wymiary bagażnika oraz zwiększona hałaśliwość we wnętrzu. Przedstawicielem pojazdów z tego typu napędem jest Fiat 126.

Nazwa ta określa układ napędowy, w którym silnik jest umieszczony w przedniej części pojazdu a napędzane są koła osi przedniej. Silnik może być zabudowany wzdłużnie lub poprzecznie. Układ typu P/P został po raz pierwszy zastosowany już w latach 30-tych, a aktualnie jest stosowany w większości produkowanych samochodów. Pojazdy z takim układem napędowym mają możliwość bardziej racjonalnego rozwiązania podłogi i bagażnika. Zaletami takiego rozwiązania są również podsterowna charakterystyka i bezpieczeństwo prowadzenia pojazdu wynikające z dociążenia przedniej osi przez elementy układu napędowego.

Układ rozrządu silnika jest odpowiedzialny za doprowadzenie świeżego czynnika (mieszanki paliwowo-powietrznej lub samego powietrza) oraz odprowadzenie spalin z cylindra. W zależności od rodzaju silnika rolę rozrządu pełnią różne elementy. W silnikach dwusuwowych otwarcia i zamknięcia kanałów dolotowych i wylotowych dokonuje tłok, natomiast w silnikach czterosuwowych funkcję tę spełniają zawory napędzane przez wałki rozrządu. Istnieje duża różnorodność stosowanych rozwiązań.

Nazwa ta określa układ napędowy, w którym silnik jest umieszczony w tylniej części pojazdu a napędzane są koła osi tylnej. Silnik może być zabudowany wzdłużnie lub poprzecznie. Rozwiązanie to powstało jeszcze w latach 30-tych, a najbardziej rozpowszechnione było w okresie lat 50-tych i 60-tych. Rozwiązanie to ma wiele wad, z których najważniejsze to: nadsterowna charekterystyka prowadzenia w wyniku przesunięcia środka masy do tyłu, niedociążenie przedniej osi, utrudnione chłodzenie silnika, ograniczone wymiary bagażnika oraz zwiększona hałaśliwość we wnętrzu. Przedstawicielem pojazdów z tego typu napędem jest Fiat 126.

Układ odpowiedzialny za odprowadzenie na zewnątrz silnika spalin powstałych w wyniku jego pracy. Głównym celem tego układu jest tłumienie hałasu a także obniżenie temperatury spalin i ich ciśnienia. Od niedawna zadania układu wydechowego zostały rozszerzone o funkcję oczyszczania spalin ze składników szkodliwych dla środowiska naturalnego.

Anglojęzyczne określenie specyficznej struktury nadwozia samochodu osobowego. Przykładem takiego rozwiązania jest nadwozie samochodu Jeep Grand Cherokee.

Nazwa specjalnej uszczelki umieszczonej między kadłubem silnika a głowicą.