Wiosną 1995 roku pojawiła się na rynku trzecia generacja Voyagera. Zachowano dotychczasową koncepcję tych pojazdów, ale nowe nadwozie miało powiększone wymiary. Rozstaw osi podstawowej wersji został zwiększony o 26 mm, natomiast długość całkowita wzrosła aż o 209 mm. Wersja Grand zachowała dotychczasowy rozstaw osi, ale jej długość wzrosła o 175 mm. Jeszcze bardziej obłe kształty przyczyniły się do uzyskania stosunkowo niskiej wartości współczynnika oporu powietrza Cx. Zastosowano symetryczny układ drzwi zarówno w krótszej jak i w dłuższej wersji nadwozia (pięciodrzwiowy).

Gama jednostek napędowych została powiększona. Oprócz silników z poprzedniej generacji

wprowadzono większy silnik o pojemności 3,8 dm3, a od 1997 roku na rynek europejski trafiała również wersja z czterocylindrowym silnikiem benzynowym o pojemności 2,0 dm3.

Montaż nowych Voyagerów w Europie rozpoczęto nieco później, w 1996 roku. Samochody trzeciej generacji oferowane były na rynku amerykańskim pod tymi samymi nazwami i dostępne jako Dodge i Plymouth oraz Chrysler Town&Country.

W 1998 przeprowadzono niewielką modernizację (face-lifting) nadwozia. Powiększono wlot powietrza i zmieniono zderzaki. Silnik V6 o pojemności 3,8 dm3 został nieco wzmocniony. W listopadzie tegoż roku wykonano 8-mio milionowy egzemplarz Voyagera. W 1999 roku zrezygnowano z produkcji krótszej wersji nadwoziowej.

Zakończenie produkcji samochodów trzeciej generacji nastąpiło w 2000 roku.