Model o nazwie Gamma debiutował oficjalnie wiosną 1976 roku podczas Salonu Samochodowego w Genewie i wkrótce trafił do sprzedaży. W tym czasie był to największy i najbardziej luksusowy model tej marki. Samochód otrzymał dwubryłowe, obszerne nadwozie typu fast-back, w układzie czterodrzwiowym. Jego projekt powstał w znanej włoskiej firmie Pininfarina. Długość całkowita pojazdu wynosiła około 4,6 m.

Do napędu stosowano czterocylindrowe silniki w układzie przeciwsobnym (tzw. boxer), które produkowano w dwóch wersjach. Wersja o pojemności skokowej 2,0 dm3 przeznaczona była głównie na rynek włoski, natomiast większa wersja o pojemności 2,5 dm3 była oferowana na innych rynkach. Obie wersje miały zasilanie gaźnikowe. Każda z tych jednostek napędowych współpracowała z mechaniczną pięciobiegową skrzynią przekładniową. Zespoły napędowe umieszczone były wzdłużnie i kierowały napęd na przednie koła pojazdu.

W 1977 roku rodzina ta powiększyła się o dwudrzwiową wersję nadwoziową coupe. Tą wersję również opracowano w firmie Pininfarina, a ponadto tam ją produkowano. W odróżnieniu od wersji bazowej nadwozie coupe miało formę trzybryłową. Rozstaw osi został skrócony o 155 mm, mniejsza była także wysokość pojazdu. Zespoły napędowe pozostały bez zmian.

W 1980 roku przeprowadzono modernizację samochodów rodziny Gamma. Po face-liftingu zmieniła się przednia ściana nadwozia. Zmienił się także wystrój wnętrza wraz z tablicą rozdzielczą. Silnik o pojemności 2,5 dm3 otrzymał opcjonalne zasilanie wtryskowe, ale jego moc nie została zwiększona. Każda z tych jednostek napędowych mogła też być łączona ze skrzynią automatyczną o czterech biegach.

Zakończenie produkcji samochodów rodziny Gamma następowało stopniowo. W 1983 roku ukończono produkcję wersji gaźnikowych, a w 1984 roku wersji wtryskowych. Ogółem wykonano nieco ponad 22 tysiące tych pojazdów, w tym 6789 egzemplarzy z nadwoziem coupe.