Samochody Scenic jako samodzielna rodzina pojawiły się na rynku jesienią 1999 roku. Od innych pojazdów z rodziny Megane wyróżniała go zmieniona przednia część nadwozia. Niemal jednobryłowe podwyższone nadwozie w układzie pięciodrzwiowym miało obłe kształty, a w wysokim wnętrzu mieściło się pięć osób na indywidualnych fotelach. Fotele tylnego rzędu można było składać i wyjmować. We wnętrzu wygospodarowano liczne schowki na drobne przedmioty. Model ten zapoczątkował rozwój nowego segmentu kompaktowych pojazdów wielofunkcyjnych.

Do napędu tych samochodów stosowano trzy benzynowe 16-zaworowe jednostki napędowe o pojemności skokowej 1,4, 1,6 i 2,0 dm3 oraz dwa turbodoładowane silniki Diesla o pojemności 1,9 dm3. Napęd przekazywany był koła przednie poprzez mechaniczne pięciobiegowe skrzynie przekładniowe. Opcjonalnie dostępne była automatyczna skrzynia o czterech biegach.

W 1999 roku do produkcji wprowadzono pierwszy europejski uterenowiony samochód wielofunkcyjny o nazwie Scenic RX 4. W tej wersji Scenica zastosowano stały napęd na wszystkie koła, opracowany przy współpracy firmy Steyr-Daimler-Puch. Wzmocniono konstrukcję nadwozia i zawieszenia kół. Zwiększono również prześwit oraz wprowadzono masywne zderzaki i szerokie boczne listwy ochronne w kolorze czarnym. Koło zapasowe znalazło swoje miejsce na otwieranych na bok drzwiach tylnych.

Zakończenie produkcji samochodów pierwszej generacji nastąpiło wiosną 2003 roku, ale wytwarzanie modeli RX 4 zakończono kilka miesięcy wcześniej, w 2002 roku.