Samochód otrzymał eleganckie trzybryłowe nadwozie w układzie czterodrzwiowym, którego długość mieściła się w granicach 4,8 m. Był więc to "mniejszy" model w ówczesnej ofercie handlowej Jaguara. Nadwozie miało obłe kształty, lecz w stosunku do poprzedniego modelu przednia i tylna część zostały wydłużone, co korzystnie wpłynęło na sylwetkę. Przednia ściana miała wygląd zbliżony do pierwszych powojennych modeli sportowych. Obła i wypukła atrapa miała jeszcze układ pionowy. Reflektory osadzone były stosunkowo blisko atrapy.

Samochody miały klasyczny układ napędowy. Do napędu stosowano sześciocylindrowe benzynowe silniki rzędowe o pojemności skokowej 3,4 oraz 3,8 dm3. Każdy z tych silników mógł współpracować z mechaniczną lub automatyczną skrzynią przekładniową. Nowocześnie rozwiązano zespoły podwoziowe. Wszystkie koła pojazdu zawieszone były niezależnie, a w układzie hamulcowym zastosowano hamulce tarczowe.

Zakończenie produkcji samochodów rodziny S-type nastąpiło w 1968 roku. Ogółem wykonano około 25,2 tysięcy tych pojazdów.