Model o nazwie Safrane debiutował na rynku w maju 1992 roku. Był wówczas największym pojazdem tej marki, a w gamie zastąpił model 25. W odróżnieniu od głównych niemieckich konkurentów w segmencie rynkowym E, miał pięciodrzwiowe nadwozie typu hatch-back oraz napęd kół przednich. Smukła sylwetka dwubryłowego nadwozia o długości niemal 4,8 m wyróżniała się płynnymi eleganckimi liniami oraz dobrymi własnościami aerodynamicznymi. Obszerne i dobrze wyposażone wnętrze zapewniało komfortowe warunki podróżowania.

Gama silników składała się początkowo z trzech wolnossących jednostek benzynowych oraz turbodoładowanego silnika Diesla. Czterocylindrowe silniki benzynowe miały pojemność skokową 2,0 i 2,2 dm3 (każdy w dwóch wersjach), natomiast silnik o pojemności 3,0 dm3 miał układ V6 i był wspólną konstrukcją specjalistów z firm Peugeot, Renault i Volvo (PRV). Turbodoładowany silnik Diesla miał pojemność 2,1 dm3. Już w następnym roku do gamy dołączył większy i mocniejszy silnik Diesla (2,5 dm3) oraz modele Quadra i Biturbo (oba z napędem obu osi). Poza mechanicznymi skrzyniami biegów stosowano także automatyczne skrzynie hydromechaniczne.

We wrześniu 1996 roku na rynek trafiły zmodernizowane modele rodziny Safrane. Po operacji face-lifting największe zmiany pojawiły się w przedniej części nadwozia. Zmieniono również oznaczenia wersji wyposażenia. Zdecydowano się także na zmianę niektórych jednostek napędowych. Nowe benzynowe silniki o pojemności 2,0 i 2,5 dm3 pochodziły z firmy Volvo, a w miejsce dotychczasowych dwóch silników Diesla wprowadzono jeden o pojemności 2,2 dm3. Zrezygnowano z dalszej produkcji wersji Quadra i Biturbo.

Zakończenie produkcji samochodów rodziny Safrane nastąpiło w 2000 roku. Ogółem wyprodukowano około 310 tysięcy tych pojazdów. Ich następcami były modele z rodziny Vel Satis.