W 1990 roku debiutowała w Japonii trzecia generacja modelu Camry, ale rok później ukazała się wersja eksportowa o szerszym nadwoziu. Wersja ta była również produkowana w USA i w Australii. Od tego czasu rozwój wersji eksportowej odbywał się oddzielnie i był ukierunkowany na rynek amerykański, gdzie zdobyła dużą popularność.

Rozstaw osi nowego nadwozia zwiększył się nieznacznie (o 20 mm), ale długość całkowita wzrosła aż o 200 mm, natomiast szerokość powiększono o 60 mm. Trzybryłowe nadwozie miało bardziej obłe kształty i płynne linie, co korzystnie wpłynęło na zmniejszenie wartości współczynnika oporu powietrza Cx. Nadwozie typu kombi wprowadzono na rynek dopiero w 1992 roku. Samochody z tymi nadwoziami produkowane były w australijskich zakładach Toyoty.

Na rynku europejskim oferowano dwie wersje silnikowe. Były to benzynowe jednostki napędowe, czterocylindrowa o pojemności 2,2 dm3 i widlasta V6 o pojemności 3,0 dm3. Każdy z nich był standardowo łączony z mechaniczną skrzynią przekładniową o pięciu biegach, a opcjonalnie oferowano czterobiegową automatyczną skrzynię hydromechaniczną. Napęd przekazywany był tylko na koła przednie.

Na innych rynkach stosowano również silniki o pojemności 1,8 , 2,0 i V6 2,5 dm3 oraz turbodiesel o pojemności 2,0 dm3. Od 1994 roku na rynku amerykańskim oferowano dwudrzwiową trzybryłową wersję nadwoziową o nazwie Coupe, ale nie cieszyła się uznaniem.

Zakończenie produkcji samochodów trzeciej generacji nastąpiło w połowie 1996 roku.