Pierwsza generacja modelu Camry debiutowała w marcu 1982 roku i była całkowicie nową konstrukcją, w której zastosowano napęd kół przednich.

Nowe samonośne nadwozie otrzymało zwiększony do 2,60 m rozstaw osi. Od początku zaoferowano dwie jego wersje. Oprócz trzybryłowego nadwozia w układzie czterodrzwiowym dostępne było także pięciodrzwiowe 2,5-bryłowe typu hatch-back. Oba nadwozia miały zdecydowane "ostre" kształty, ale mimo to charakteryzowały się dobrymi właściwościami aerodynamicznymi.

Początkowo do napędu modeli Camry stosowano benzynowe silniki czterocylindrowe o pojemności skokowej 1,8 i 2,0 dm3 z zasilaniem gaźnikowym. Zabudowano je poprzecznie w przedniej części nadwozia. Wszystkie wersje standardowo wyposażono w pięciobiegowe mechaniczne skrzynie przekładniowe przekazujące napęd na koła przednie. Opcjonalnie oferowano automatyczne skrzynie hydromechaniczne o czterech biegach. Zastosowano niezależne zawieszenie kół przednich i tylnych.

W 1983 roku rozpoczęto eksport modelu Camry na rynki europejskie i północnoamerykański.

Stopniowo rozszerzano gamę silnikową. Jesienią wprowadzono turbodoładowany silnik Diesla o pojemności 1,8 dm3, w połowie następnego roku debiutował benzynowy silnik 2,0 dm3 z zasilaniem wtryskowym. Na rynku japońskim oferowano też znacznie mocniejszą wersję benzynową. W tym samym czasie przeprowadzono niewielki face-lifting. Zmieniono zderzaki oraz przednie i tylne lampy. W 1985 roku pojawił się turbodoładowany silnik Diesla o pojemności 2,0 dm3.

Zakończenie produkcji samochodów pierwszej generacji nastąpiło początkiem 1986 roku.